We leren allemaal, wanneer we een pup in huis krijgen, dat socialisatie erg belangrijk is. Onze pup moet met allerlei honden kennismaken en vooral leuk kunnen spelen. We nemen hem mee naar vele sociale/maatschappelijke situaties (winkel, station, park, werk, speeltuin etc.).
En ja, socialisatie is erg belangrijk. Maar wat is het en hoe werkt het?
Socialisatie is, in mijn ogen, leren aan je hond dat hij neutraal kan zijn in allerlei situaties en naar dier en mens. En met neutraal bedoel ik kalm en zonder emoties van angst, blijdschap, opwinding. Dat betekent bijvoorbeeld dat ik met mijn pup naar een speelveld ga en daar gewoon met haar ga zitten. Mijn pup mag haar ogen uitkijken naar alles wat beweegt maar wat ik wil is dat ze kalm bij me blijft zitten. Wat ik haar hiermee leer is dat er, met alles wat ze ziet, niks goeds gebeurt en niks slechts gebeurt. Er gebeurt niets. Die basis wil ik eerst leggen voordat ik haar dichterbij situaties laat komen.
Verrassende uitleg van socialisatie he?!
Stel ik neem haar mee naar dat zelfde speelveld en ik laat haar kennismaken met een hond die daar los aan het spelen is. Grote kans dat het een volwassen hond is. Zal die aardig of onaardig naar haar zijn? Ik weet dat niet. De baas zegt van wel, maar vanuit ervaring weet ik dat het dan toch niet altijd zo is… En stel er komen kinderen aan die mijn pup natuurlijk erg schattig vinden. Rennende en roepende kinderen met grijpgrage handjes, alles goedbedoeld, maar mijn pup schrikt zich te pletter. En dan snort er een e-biker tussendoor maar gelukkig heb ik mijn pup nog aan de lijn.
Dit zijn nog maar 3 momenten op dat speelveld maar leveren mijn pup al zoveel emotie en spanning op. Ik ben dan niet met socialisatie bezig maar leer mijn pup dat ze overal oren en ogen moet hebben omdat vanuit alle kanten iets op haar af kan komen…. Als pup zou ik me toch wat minder veilig voelen.
Eenmaal kalm in diverse situaties, kun je de stap zetten naar toenadering. Maar dan ook altijd vanuit een kalme energie. Dan blijft het leuk en veilig!